Środki pieniężne pochodzące z przestępstwa nie podlegają opodatkowaniu zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zasadę tę przypomniał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w wyroku z dnia 16 lipca 2020r. w sprawie o sygn. akt I SA/Go 186/20. Artykuł powołanej ustawy stanowi bowiem, iż przepisów tych nie stosuje się do przychodów wynikających z czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy, czyli takich, które są sprzeczne z zasadami współżycia społecznego lub wynikają z czynności zabronionych na gruncie prawa karnego. Skład orzekający w przedmiotowej sprawie wskazał, iż oceniając czy dany przychód należy do kategorii wyłączonych z opodatkowania, urzędnicy organów skarbowych czy celno-skarbowych powinni kompleksowo i dogłębnie zbadać źródło tych przychodów prowadząc szczegółowe postępowanie dowodowe również w zakresie tego czy mają do czynienia ze środkami powiązanymi z przestępstwem.

We wskazanej sprawie WSA badał sprawę w związku z nałożeniem na skarżącą obowiązku opodatkowania kwot, które otrzymała od mężczyzny, jak twierdziła początkowo za usługi seksualne później zmieniając zdanie i określając je jako ostatecznie jako darowizna. WSA w głównej mierze zwrócił uwagę na błędy i zaniechania organów podatkowych w zakresie postępowania dowodowego. Wskazał bowiem, iż organy m.in. nie wzięły pod uwagę zeznań skarżącej złożonych w toczącym się przeciw niej postępowaniu karnym, z których, iż środki te powiązane były z przestępstwem prania brudnych pieniędzy. Skład orzekający wskazał również, iż organ  dysponował niewielką liczbą dowodów pochodzących z akt postępowania karnego, a pracownicy organu nie zapoznawali się z aktami postępowania. Nie badali zatem, jakie dowody stanowiły podstawę przedstawienia skarżącej zarzutów. Organ dociekał jedynie czy w toku śledztwa zgromadzono dowody dokumentujące zwroty pieniędzy na rzecz mężczyzny.

Wyrok WSA potwierdza jedynie wykształcającą się linię orzeczniczą, że środki pieniężne pochodzące z przestępstwa nie podlegają opodatkowaniu.

Judykatura podkreśla bowiem istotną rolę organów podatkowych i przeprowadzania wnikliwych postępowań dowodowych w tym zakresie. Sądy wskazują przy tym, iż obowiązkiem organu jest przeprowadzenie własnego postępowania dowodowego oraz obowiązek przyjęcia własnych ustaleń faktycznych, również odmiennych od przyjętych przez np. prokuratora w toku postępowania karnego, a stanowiących podstawy faktyczne do decyzji procesowych takich jak np. przedstawienie zarzutu popełnienia przestępstwa z zastrzeżeniem, iż w wypadku pojawienia się licznych, nie dających się usunąć wątpliwości co do okoliczności faktycznych dotyczących treści obowiązku podatkowego, a wręcz jego istnienia, obowiązkiem organu jest poszerzenie materiału dowodowego poprzez zapoznanie się np. z  aktami postępowania karnego prowadzonego przeciwko danej osobie.

Przeprowadzenie tak określonego postępowania dowodowego jest konieczne, aby było możliwe sformułowanie ustaleń będących poprawną, kategoryczną i niepodważalną, podstawą faktyczną rozstrzygnięcia podatkowego.