Nareszcie organy skarbowe nie będą nadinterpretować przepisów , Naczelny Sąd Administracyjny wydał pierwszy wyrok dotyczący tzw. pakietu paliwowego. /sygnatura akt: I FSK 357/18/.

NSA orzekł, uznając argumentację podatnika i utrzymując wyrok WSA w Gliwicach /Sygn. akt III SA/GI 771/17/, że dla rozliczania VAT istotne znaczenie ma cel w jakim podmiot sprowadza zza granicy olej napędowy. Jeśli służy on do produkcji chemicznej, nie powstanie wynikający z art. 103 ust. 5a pkt 2 ustawy o VAT obowiązek zapłaty podatku w ciągu 5 dni.

Zgodnie z tym przepisem, w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, których wytwarzanie lub którymi obrót wymaga uzyskania koncesji zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, podatnik jest obowiązany, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania kwot podatku na rachunek urzędu skarbowego właściwego w zakresie wpłat podatku akcyzowego:

1. w terminie 5 dni od dnia, w którym towary te zostały wprowadzone do określonego we właściwym zezwoleniu miejsca odbioru wyrobów akcyzowych – jeżeli towary są nabywane wewnątrzwspólnotowo w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym przez zarejestrowanego odbiorcę z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym;
2. w terminie 5 dni od dnia wprowadzenia tych towarów z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju do składu podatkowego;
3. z chwilą przemieszczenia tych towarów na terytorium kraju – jeżeli towary są przemieszczane poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym.

W sprawie, która była przedmiotem rozstrzygnięcia przez NSA chodziło o wewnątrzwspólnotowe nabycie oleju napędowego /kod CN 2710 19 43/. We wniosku o interpretację spółka wyjaśniła, że prowadzi skład podatkowy, który kupuje u zagranicznych dostawców surowce do produkcji wyrobów chemicznych, m.in. olej napędowy, który w całości jest przetwarzany w składzie podatkowym  na inny towar, a następnie wyprowadza go za granicę.

Niezgodność stanowisk spółki i fiskusa dotyczyła  szczególnych zasad rozliczenia i zapłaty podatku, ukształtowanych przez ustawodawcę w art. 103 ust. 5a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług /tj. Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 ze zm./

Fiskus był zdania, iż faktyczne przeznaczenie paliwa nie ma znaczenia, ważna jest kwalifikacja towaru w momencie sprowadzenia go do Polski. Powstanie obowiązku zapłaty podatku w ciągu pięciu dni z art. 103 ust. 5a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług zależy od samego dokonania wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych z załącznika nr 2 do ustawy akcyzowej.

Sąd jednakże stanął na stanowisku prezentowanym przez spółkę, iż nie spełnia ona wskazanych w tym przepisie przesłanek rozliczania podatku w terminie pięciodniowym.

Przesłanką bowiem zastosowania krótszego, bo pięciodniowego terminu rozliczenia podatku jest wewnątrzwspólnotowe nabycie paliwa silnikowego w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, którego wytwarzanie lub którym obrót wymaga koncesji wydawanej na podstawie przepisów Prawa energetycznego.

Elementem dyspozycji normy podatkowo prawnej ukształtowanej w art. 103 ust. 5a ustawy o podatku od towarów i usług jest po pierwsze, aby nabywane paliwo było paliwem silnikowym w rozumieniu załącznika nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym (ustawa z 6 grudnia 2008 r., tj. Dz.U. z 2017 r., poz. 43 ze zm./oraz aby wytwarzanie lub obrót paliwami silnikowymi wymagało uzyskania koncesji zgodnie  z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne. Dopiero, gdy obydwa te warunki spełnione są łącznie, spełnione są warunki pięciodniowego terminu rozliczenia podatku, wskazanego w art. 103 ust. 5a ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak wynika z art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (tj. Dz.U.  z 2017 r., poz. 220 ze zm.), obrotem jest działalność gospodarcza polegająca na handlu hurtowym albo detalicznym paliwami lub energią i zgodnie  z art. 32 ust. 1 pkt 4 Prawa energetycznego wymaga on uzyskania koncesji (§ 1 pkt 8 rozporządzenia Ministra Energii z 15 grudnia 2016 r. w sprawie szczegółowego wykazu paliw ciekłych, których wytwarzanie, magazynowanie lub przeładunek, przesyłanie lub dystrybucja, obrót, w tym obrót z zagranicą, wymaga koncesji oraz których przywóz wymaga wpisu do rejestru podmiotów przywożących – Dz. U. z 2016 r., poz. 2039).

Od obrotu należy jednak odróżnić przywóz paliw ciekłych. Zgodnie z art. 3 pkt 12d Prawa energetycznego jest nim sprowadzenie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej paliw ciekłych w ramach nabycia wewnątrzwspólnotowego lub importu, co wymaga wpisu do rejestru podmiotów przywożących (por. art. 32 ust. 6 Prawa energetycznego oraz § 2 pkt 9 rozporządzenia Ministra Energii z 15 grudnia 2016 r. w sprawie szczegółowego wykazu paliw ciekłych, których wytwarzanie, magazynowanie lub przeładunek, przesyłanie lub dystrybucja, obrót, w tym obrót z zagranicą, wymaga koncesji oraz których przywóz wymaga wpisu do rejestru podmiotów przywożących – Dz.U. z 2016 r., poz. 2039).

Obrotem w rozumieniu Prawa energetycznego jest działalność gospodarcza polegająca na handlu hurtowym albo detalicznym paliwami lub energią.

Dla przyjęcia iż działalność  jest obrotem w rozumieniu Prawa energetycznego, a przez to, że podlega ona rygorom art. 103 ust. 5a ustawy o podatku od towarów i usług konieczne jest, aby przez cały czas trwania obrotu paliwami, towar będący przedmiotem tej operacji był paliwem. W przeciwnym bowiem wypadku nie sposób mówić o handlu – w rozumieniu art. 3 pkt 6 Prawa energetycznego,

Handlem jest bowiem działalność, przejawiająca się nabyciem dobra materialnego, a następnie przekazaniem tej rzeczy dalej bez zmiany jego tożsamości. Jeżeli natomiast w momencie sprzedaży jest to już inny towar niż w chwili jego zakupu, a zatem w rozpatrywanej sprawie sprowadza się do przemiany oleju napędowego w inny towar, to w rozumieniu Prawa energetycznego, a – co za tym idzie – także dla celów art. 103 ust. 5a ustawy o podatku od towarów i usług  podczas dostawy przetworzonego towaru za granicę nie można mówić, że nadal jest on olejem napędowym i paliwem ciekłym.

Dla oceny skutków  podatkowych sprowadzenia do Polski paliwa (oleju napędowego) z innego państwa unijnego przez podmiot prowadzący skład podatkowy, przetworzenia tej substancji we wspomnianym składzie podatkowym na inny towar, a następnie wyprowadzenia go za granicę, zgodnie z wolą ustawodawcy wyrażoną w art. 103 ust. 5a ustawy o podatku od towarów i usług, miarodajna jest nie tylko klasyfikacja wyrobu w momencie jego sprowadzenia do Polski, ale również jego status podczas całego obrotu rozumianego w sposób przewidziany w Prawie energetycznym.

Gdyby przyjąć odmienne stanowisko, prezentowane przez fiskusa, nie miałoby sensu ustawowe rozróżnienie obrotu oraz sprowadzenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej paliw ciekłych w ramach nabycia wewnątrzwspólnotowego lub importu i należałoby przyjąć, że już sprowadzenie paliwa do Polski jest jego obrotem. Niemniej ustawodawca wyraźnie wprowadził rozróżnienie obrotu od sprowadzania paliwa ciekłego, co znajduje odzwierciedlenie w uregulowaniu dotyczącym rejestru podmiotów przywożących paliwa ciekłe. Przy odmiennej interpretacji każdy przywóz, / jak określił to Sąd – swoisty „połowiczny handel”/ byłby obrotem, wymagającym uzyskania koncesji.

Skoro w art. 103 ust. 5a ustawy o podatku od towarów i usług ustawodawca łączy pojęcie wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych z pojęciem obrotu zdefiniowanym w Prawie energetycznym,  miarodajna jest nie tylko klasyfikacja wyrobu w momencie jego sprowadzenia do Polski, ale również jego status podczas całego obrotu rozumianego w sposób przewidziany w Prawie energetycznym.