[:pl]

OBYWATELE UE, EOG I SZWAJCARII ORAZ CZŁONKOWIE ICH RODZIN

Podstawę uregulowań w przedmiocie zasad wjazdu i pobytu cudzoziemca w Polsce w tytułowym zakresie stanowi ustawa z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin (Dz. U. nr 144, poz. 1043 ze zm.) oraz akty wykonawcze.

Jak definiujemy istotne w tym względzie pojęcia?

W myśl ustawowej definicji, za obywatela UE należy rozumieć cudzoziemca, będącego obywatelem innego niż Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej, Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub Szwajcarii. Członkiem rodziny obywatela UE jest natomiast cudzoziemiec będący lub niebędący obywatelem UE, który jest małżonkiem obywatela UE, bezpośrednim zstępnym obywatela UE lub jego małżonka, w wieku do 21 lat lub pozostającym na utrzymaniu obywatela UE lub jego małżonka, bądź bezpośrednim wstępnym obywatela UE lub jego małżonka, pozostającym na utrzymaniu obywatela UE lub jego małżonka – który dołącza lub przebywa z obywatelem UE.

Prawo pobytu do 3 miesięcy

Obywatele UE i członkowie ich rodzin, niebędący obywatelami UE mogą przebywać w Polsce przez okres do 3 miesięcy bez konieczności spełniania jakichkolwiek warunków pobytu, innych niż posiadanie ważnego dokumentu podróży. Obywatel UE, który wjechał na to terytorium w celu poszukiwania pracy może przebywać w Polsce bez konieczności spełniania warunków pobytu przez okres do 6 miesięcy, chyba że po upływie tego okresu wykaże, że aktywnie kontynuuje poszukiwanie pracy i ma rzeczywiste szanse na zatrudnienie.

Pobyt powyżej 3 miesięcy

W takich okolicznościach, obywatel UE oraz członek jego rodziny posiadający obywatelstwo UE zobowiązani są zarejestrować swój pobyt, a członek rodziny niebędący obywatelem UE jest obowiązany uzyskać kartę pobytu członka rodziny obywatela UE. Obowiązek zarejestrowania pobytu nie dotyczy obywatela UE posiadającego prawo pobytu w celu poszukiwania pracy, co omówiono powyżej. W celu zarejestrowania pobytu obywatela UE (w tym członków jego rodziny będących również obywatelami UE) oraz uzyskania karty pobytu członka rodziny obywatela UE wymagane jest, aby obywatel UE spełniał warunki prawa pobytu powyżej 3 miesięcy.

Obywatelowi UE przysługuje prawo pobytu przez okres dłuższy niż 3 miesiące, w przypadku gdy spełnia jeden z następujących warunków:

1. jest pracownikiem lub osobą pracującą na własny rachunek na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. posiada wystarczające środki finansowe do utrzymania siebie i członków rodziny na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tak aby nie stanowić obciążenia dla pomocy społecznej, oraz posiada odpowiednie ubezpieczenie zdrowotne;
3. studiuje lub odbywa szkolenie zawodowe w Rzeczypospolitej Polskiej oraz:
   posiada wystarczające środki finansowe do utrzymania siebie i członków rodziny na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tak aby nie stanowić obciążenia dla pomocy społecznej oraz posiada odpowiednie ubezpieczenie zdrowotne,
4. jest małżonkiem obywatela polskiego.

Prawo stałego pobytu

Po upływie 5 lat nieprzerwanego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obywatel UE nabywa prawo stałego pobytu. Członek rodziny niebędący obywatelem UE nabywa prawo stałego pobytu po upływie 5 lat nieprzerwanego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z obywatelem UE. Pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się za nieprzerwany, w przypadku gdy przerwy w nim nie przekroczyły łącznie 6 miesięcy w roku. Obywatelowi UE, który nabył prawo stałego pobytu, wydaje się dokument potwierdzający prawo stałego pobytu.
Członek rodziny niebędący obywatelem UE, który nabył prawo stałego pobytu zgodnie z warunkami określonymi w niniejszym rozdziale, jest obowiązany uzyskać kartę stałego pobytu członka rodziny obywatela UE. Wniosek o zarejestrowanie pobytu składa się osobiście do wojewody właściwego ze względu na miejsce pobytu obywatela UE, nie później niż w następnym dniu po upływie 3 miesięcy od dnia wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W Torite dbamy o to, aby dopełnione zostały przez Państwa wszystkie formalności związane z pobytem w Polsce, aby należycie został wypełniony wniosek o zarejestrowanie pobytu obywatela Unii Europejskiej w Polsce, skompletowane wszystkie potrzebne dokumenty, oświadczenia, potrzebne Państwu m.in. do wykonywania pracy w Polsce, oświadczenia o przyjęciu na studia, czy dotyczące objęcia powszechnym ubezpieczeniem zdrowotnym. Obywatelowi UE, którego pobyt został zarejestrowany, wydaje się zaświadczenie o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE. Niedopełnienie  obowiązku zarejestrowania pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega karze grzywny.

Kwestia zarejestrowania pobytu członka rodziny obywatela UE, będącego obywatelem UE

Wniosek o zarejestrowanie pobytu składa się osobiście do wojewody właściwego ze względu na miejsce pobytu obywatela UE, nie później niż w następnym dniu po upływie 3 miesięcy od dnia wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Obywatelowi UE, którego pobyt został zarejestrowany, wydaje się zaświadczenie o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE. Przy odbiorze zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE okazuje się ważny dokument podróży, a w przypadku gdy odbioru dokonuje pełnomocnik wnioskodawcy – także pełnomocnictwo do odbioru zaświadczenia lub karty. Obywatel UE może okazać inny ważny dokument potwierdzający jego tożsamość i obywatelstwo. Niedopełnienie  obowiązku zarejestrowania pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega karze grzywny.

Natomiast wniosek o wydanie dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu składa się osobiście do wojewody właściwego ze względu na miejsce pobytu obywatela UE.

Karta pobytu członka rodziny obywatela UE

Wniosek o wydanie karty pobytu członka rodziny obywatela UE składa się osobiście do wojewody właściwego ze względu na miejsce pobytu obywatela UE, nie później niż w następnym dniu po upływie 3 miesięcy od dnia wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wymóg osobistego złożenia wniosku nie dotyczy małoletniego. Członkowi rodziny niebędącemu obywatelem UE wydaje się niezwłocznie zaświadczenie o złożeniu wniosku. Konieczne jest złożenie wniosku o wydanie lub wymianę karty pobytu członka rodziny obywatela Unii Europejskiej, ważny dokument podróży, 5 fotografii. Brak, któregokolwiek z tych dokumentów spowoduje wezwanie cudzoziemca do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania. Ponadto konieczne jest złożenie:

zaświadczenia o zarejestrowaniu pobycie obywatela Unii Europejskiej, wydanego obywatelowi Unii Europejskiej, z którym członek rodziny przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a także:

• w przypadku małżonka obywatela UE – dokument potwierdzający zawarcie małżeństwa;
• w przypadku zstępnych obywatela UE lub jego małżonka – dokument potwierdzający istnienie więzi rodzinnych oraz dokument potwierdzający wiek lub poświadczający pozostawanie na utrzymaniu obywatela Unii Europejskiej lub jego małżonka;
• w przypadku wstępnych obywatela UE lub jego małżonka – dokument potwierdzający istnienie więzi rodzinnych oraz dokument poświadczający pozostawanie na utrzymaniu obywatela Unii Europejskiej lub jego małżonka.

Członek rodziny niebędący obywatelem UE jest obowiązany posiadać kartę pobytu członka rodziny obywatela UE, która potwierdza jego prawo do pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i uprawnia wraz z ważnym dokumentem podróży do wielokrotnego przekraczania granicy bez wizy. Karta pobytu członka rodziny obywatela UE jest ważna przez 5 lat, a w przypadku gdy zamierzony okres pobytu obywatela UE na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do którego członek rodziny dołącza lub z którym przebywa, jest krótszy niż 5 lat – dokument ten jest ważny przez zamierzony okres pobytu obywatela UE.

Karta stałego pobytu członka rodziny obywatela UE

Wniosek składa się osobiście przed upływem terminu ważności karty stałego pobytu członka rodziny obywatela UE do wojewody właściwego ze względu na miejsce pobytu obywatela UE. Dokumenty potrzebne do wydania karty stałego pobytu w znacznej mierze odpowiadają tym, omówionym powyżej, potrzebnym dla uzyskania karty pobytu przez członka rodziny. Kartę stałego pobytu członka rodziny obywatela Unii Europejskiej wydaje się nie później niż w terminie 6 miesięcy od dnia złożenia wniosku o jej wydanie. Karta stałego pobytu członka rodziny obywatela UE  jest ważna 10 lat. W przypadku upływu terminu jej ważności dokument ten podlega wymianie.

Podsumowując, obywatele państw członkowskich Unii Europejskiej (UE), obywatele państw Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG), a także obywatele Szwajcarii mogą wjechać na terytorium RP bez konieczności posiadania wizy ani innego dokumentu wjazdowego.

Członkowie rodzin obywateli tych państw, niebędący sami ich obywatelami, wjeżdżający na terytorium RP co do zasady powinni posiadać odpowiednią wizę, chyba że przepisy przewidują

w tym zakresie zwolnienia. Przekroczenie granicy RP przez obywateli państw UE, EOG i Szwajcarii i członków ich rodzin wymaga dodatkowo posiadania ważnego dokumentu podróży lub innego dokumentu pozwalającego stwierdzić tożsamość i obywatelstwo. Przedłużanie wizy, zarówno krajowej, jak i wizy Schengen, możliwe jest tylko w szczególnie uzasadnionych przypadkach.

OBYWATELE PAŃSTW TRZECICH

Pozwól sprawdzić zespołowi Torite, czy abyś mógł przyjechać do Polski, potrzebujesz wizy?

Wyróżniamy:

Wizy Schengen – oznaczone symbolem C, wydawane podówczas, gdy pobyt na terytorium państwa członkowskiego obszaru Schengen nie ma przekraczać 90 dni w ciągu każdego 180-dniowego okresu.

Wizy krajowe – długoterminowe, oznaczone symbolem D, uprawniające do wjazdu i ciągłego pobytu na terytorium Polski lub do kilku pobytów następujących po sobie, trwających łącznie dłużej niż 90 dni. Okres ważności wizy krajowej nie może przekroczyć 1 roku.

Karta pobytu jest dokumentem pobytowym wydawanym cudzoziemcom, którym udzielono w Polsce:

• zezwolenia na pobyt czasowy;
• zezwolenia na pobyt stały;
• zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE;
• zgody na pobyt ze względów humanitarnych
• ochrony międzynarodowej (nadano w Polsce status uchodźcy lub udzielono ochrony uzupełniającej).

Karta pobytu ma za zadanie potwierdzić tożsamość cudzoziemca w czasie jego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz uprawnia, wraz z dokumentem podróży, do wielokrotnego przekraczania granicy bez konieczności uzyskania wizy. Dodatkowo karta pobytu jest dokumentem pobytowym, który oprócz ważnej polskiej wizy krajowej, uprawnia jego posiadacza, do podróżowania po terytoriach innych państw członkowskich obszaru Schengen przez okres nieprzekraczający 90 dni w ciągu każdego 180-dniowego okresu.

Zaproszenie dla cudzoziemca

Zaproszenie jest dokumentem, który potwierdza posiadanie przez zapraszanego  cudzoziemca środków finansowych wystarczających na pokrycie kosztów związanych z planowanym pobytem w Polsce, w tym kosztów zakwaterowania i wyżywienia, oraz na pokrycie kosztów podróży powrotnej do państwa pochodzenia lub zamieszkania. Dokument ten może zostać przedstawiony w trakcie ubiegania się o wizę lub podczas kontroli granicznej. Nie jest więc tak, że zaproszenie załatwi za nas wszystkie problemy związane z formalnościami, wjazdem do kraju. Nie taka wszakże jest rola zaproszenia. Owszem, do pokrycia wskazanych kosztów związanych z pobytem cudzoziemca zobowiązuje się zapraszający. W przypadku gdy zapraszający nie wykonał zobowiązań wynikających z wystawionego zaproszenia, Skarb Państwa lub inne podmioty mogą dochodzić, swoich roszczeń od zapraszającego. w postępowaniu przed sądem. Zapraszający zobowiązany jest również  do pokrycia kosztów związanych z ewentualnym wydaniem i wykonaniem decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu.

Zapraszającym może być:

1. obywatel polski zamieszkujący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, obywatel innego państwa członkowskiego UE/EOG/Szwajcarii lub członek jego rodziny, zamieszkujący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i posiadający prawo pobytu lub prawo stałego pobytu na tym terytorium, lub
2. cudzoziemiec przebywający bezpośrednio przed wystawieniem zaproszenia legalnie i nieprzerwanie co najmniej przez okres 5 lat na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub posiadający zezwolenie na pobyt stały lub zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego UE, lub
3. osoba prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej mające siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Organem właściwym do wpisania zaproszenia do ewidencji zaproszeń jest wojewoda właściwy ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę zapraszającego

ZATRUDNIANIE CUDZOZIEMCÓW W POLSCE

Zespół Torite pozwoli Ci uzyskać niezbędną wiedzę potrzebną dla uzyskania przez Ciebie pracy w Polsce, w sposób w pełni legalny, zgodny z prawem. Przestrzeganie przepisów prawa w odniesieniu do zatrudniania pracowników zza granicy przez polskich pracodawców, jak i respektowanie legalności zatrudnienia przez cudzoziemców planujących znaleźć zatrudnienie w Polsce jest niezwykle istotne.

Cudzoziemiec wykonujący pracę niezgodnie z przepisami naraża się na ukaranie karą grzywny w wysokości nie niższej niż 1000 zł oraz wydanie mu decyzji o zobowiązaniu do powrotu. Podmiot powierzający cudzoziemcowi nielegalne wykonywanie pracy naraża się odpowiedzialność wykroczeniową lub karną.

Co do zasady cudzoziemcy uprawnieni są do wykonywania w Polsce pracy jeśli:

•  przebywają legalnie oraz posiadają zezwolenie na pracę, chyba że nie jest ono wymagane,
•  posiadają zezwolenie na pobyt czasowy i pracę albo zezwolenie na pobyt czasowy w celu wykonywania pracy w zawodzie wymagającym wysokich kwalifikacji.

Cudzoziemiec nie może wykonywać w Polsce pracy, jeśli przebywa na podstawie np. wizy wydanej w celu turystycznym.

Obowiązek uzyskania zezwolenia na pracę cudzoziemca

Przepisy dotyczące zatrudniania cudzoziemców w Polsce reguluje ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jednolity: Dz. U. z 2017 roku, poz. 1065) oraz rozporządzenia wykonawcze. Każdy cudzoziemiec, który na mocy przepisów nie jest zwolniony z obowiązku posiadania zezwolenia na pracę w Polsce, chcący podjąć zatrudnienie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, musi posiadać odpowiednie zezwolenie.

Zezwolenie na pracę jest decyzją właściwego organu, uprawniającą cudzoziemca przebywającego w Polsce legalnie, do wykonywania pracy na warunkach określonych w treści zezwolenia. Dokument ten wydawany jest na wniosek podmiotu powierzającego wykonywanie pracy cudzoziemcowi przez wojewodę właściwego ze względu na jego siedzibę lub miejsce zamieszkania.

Zezwolenie na pracę w Polsce nie jest wymagane m.in. gdy cudzoziemiec:

• posiada status członka rodziny obywatela UE/EOG/Szwajcarii,
• korzysta w Polsce z ochrony międzynarodowej (posiada status uchodźcy, korzysta z ochrony uzupełniającej),
• posiada zezwolenie na pobyt stały w Rzeczypospolitej Polskiej,
• posiada zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej w Rzeczypospolitej Polskiej,
• posiada zgodę na pobyt ze względów humanitarnych,
• posiada zgodę na pobyt tolerowany w Rzeczypospolitej Polskiej,
• jest małżonkiem obywatela polskiego, posiadający zezwolenie na pobyt czasowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej udzielone w związku z zawarciem związku małżeńskiego,
• posiada zezwolenie na pobyt czasowy w celu połączenia się z rodziną,
• zezwolenie na pobyt czasowy w celu kształcenia się na studiach,
• posiada ważną Kartę Polaka,
• jest absolwentem polskich szkół ponadgimnazjalnych, stacjonarnych studiów wyższych lub stacjonarnych studiów doktoranckich na polskich uczelniach.

Do ważnej grupy wyjątków należą obywatele 6 państw, bowiem z obowiązku posiadania zezwolenia na pracę są zwolnieni Obywatele Republiki Armenii, Republiki Białoruś, Republiki Gruzji, Republiki Mołdowy, Federacji Rosyjskiej lub Ukrainy są zwolnienie z obowiązku posiadania zezwolenia na pracę, gdy wykonują pracę przez okres nieprzekraczający 6 miesięcy w ciągu kolejnych 12 miesięcy, niezależnie od liczby podmiotów powierzających im wykonywanie pracy, na podstawie umowy zawartej w formie pisemnej, jeżeli przed podjęciem przez cudzoziemca pracy powiatowy urząd pracy, właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego lub siedzibę podmiotu powierzającego wykonywanie pracy, zarejestrował pisemne oświadczenie tego podmiotu o zamiarze powierzenia wykonywania pracy temu cudzoziemcowi, określające nazwę zawodu, miejsce wykonywania pracy, datę rozpoczęcia i okres wykonywania pracy, rodzaj umowy stanowiącej podstawę wykonywania pracy oraz wysokość wynagrodzenia brutto za pracę, informujące o braku możliwości zaspokojenia potrzeb kadrowych w oparciu o lokalny rynek pracy oraz o zapoznaniu się z przepisami związanymi z pobytem i pracą cudzoziemców.

Konsekwencją tego, jest fakt, iż cudzoziemcy z powyższych krajów mogą podjąć pracę w Polsce bez zezwolenia, w sytuacji gdy pracodawca zarejestruje w powiatowym urzędzie pracy oświadczenie o zamiarze powierzenia wykonywania pracy cudzoziemcowi (na okres maksymalnie 6 miesięcy) oraz, gdy cudzoziemiec posiada aktualną wizę z prawem do pracy w Polsce lub zezwolenie na pobyt czasowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W odniesieniu do cudzoziemca, który przebywa poza granicami Polski i nie posiada dokumentów pobytowych (wiza lub zezwolenie na zamieszkanie na pobyt czasowy), pracodawca rejestruje oświadczenie o zamiarze powierzenia mu wykonywania pracy, po czym wysyła je cudzoziemcowi. Wówczas cudzoziemiec na podstawie oświadczenia może ubiegać się w polskiej placówce dyplomatycznej o wizę wydaną w celu wykonywania pracy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Fakt, iż okres zatrudnienia cudzoziemca bez zezwolenia na podstawie zarejestrowanego oświadczenia nie może przekraczać 6 miesięcy w ciągu kolejnych 12 miesięcy oznacza, że jeśli cudzoziemiec pracował już na podstawie oświadczenia, to kolejne zatrudnienie tego cudzoziemca na podstawie oświadczenia, może nastąpić dopiero po upływie 6-miesięcznego okresu karencji. Pracodawca składający oświadczenie o zamiarze powierzenia pracy cudzoziemcowi może wskazać w nim maksymalnie okres roczny, przy czym cudzoziemiec na podstawie oświadczenia nie może pracować dłużej niż 6 miesięcy. Procedurę związaną z zatrudnieniem cudzoziemca na podstawie oświadczenia można połączyć z procedurą wydawania zezwolenia na pracę. Pracodawca może wszakże zatrudnić obcokrajowca w trybie uproszczonym, czyli na podstawie oświadczenia, a po kilku miesiącach, może wystąpić do wojewody z wnioskiem o wydanie zezwolenia na pracę tego cudzoziemca. W takim wypadku okres zatrudnienia cudzoziemca na podstawie zezwolenia może nastąpić bezpośrednio po okresie zatrudnienia na podstawie oświadczenia. Ponadto, jeśli cudzoziemiec (obywatel Białorusi, Rosji, Ukrainy, Gruzji Armenii lub Mołdowy) wykonywał pracę dla danego pracodawcy na podstawie oświadczenia przez minimum 3 miesiące i pracodawca ten złoży wniosek o wydanie zezwolenia na pracę dla tego cudzoziemca na okres następujący bezpośrednio po okresie pracy na podstawie oświadczenia, wojewoda wydaje zezwolenie na pracę bez konieczności uzyskania informacji od starosty powiatu o sytuacji na lokalnym rynku pracy.

Regulacje prawne dotyczące zezwolenia na pracę

Jesteś obywatelem Ukrainy, Armenii, Białorusi, Gruzji, Mołdawii czy Rosji?
Możesz wykonywać pracę na terenie Polski bez zezwolenia na pracę do 6 miesięcy w ciągu 12 miesięcy, a także na terenie krajów członkowskich Unii Europejskiej do 3 miesięcy w okresie 6 miesięcy.Jedyne co potrzebujemy to Twój ważny paszport oraz Twoje miejsce zamieszkania.

Podstawą wykonywania pracy będzie:

1. wiza wydana w celu wykonywania pracy na terytorium RP (kod 05), lub
2. wiza w celu wykonywania pracy kierowcy w ruchu międzynarodowym (kod 06), o którą będziesz mógł ubiegać się w polskiej placówce dyplomatycznej, gdy otrzymasz od nas oświadczenie zarejestrowane w polskim Urzędzie Pracy o zamiarze zatrudnienia cudzoziemca,
3. podpisana przez obie strony umowa o pracę.

Jeżeli masz już wizę, to najważniejszy jest okres ważności Twojej wizy, a także czy wcześniej nie wykonywano pracy na terenie Polski. Maksymalnie może to być 180 dni.

WIZA dla wykonywania pracy

Aby uzyskać wizę w celu wykonywania pracy cudzoziemiec powinien dołączyć do wniosku o wydanie wizy zezwolenie na pracę albo pisemne oświadczenie pracodawcy o zamiarze powierzenia cudzoziemcowi wykonywania pracy, jeżeli zezwolenie na pracę nie jest wymagane.

UCHODŹCY

Pomagamy także w uzyskaniu cudzoziemcom statusu uchodźcy, w uzyskaniu ochrony międzynarodowej.

Ochrona międzynarodowa jest udzielana na podstawie przepisów ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej osobom, które:

1. spełniają warunki do nadania statusu uchodźcy
2. nie spełniają warunków do nadania statusu uchodźcy, ale kwalifikują się do uzyskania ochrony uzupełniającej.

Cudzoziemcowi nadaje się status uchodźcy, jeżeli na skutek uzasadnionej obawy przed prześladowaniem w kraju pochodzenia z powodu:

1. rasy,
2. religii,
3. narodowości,
4. przekonań politycznych lub
5. przynależności do określonej grupy społecznej

nie może lub nie chce korzystać z ochrony tego kraju. Status uchodźcy nadaje się także małoletniemu dziecku cudzoziemca, który uzyskał status uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej, urodzonemu na tym terytorium.

Cudzoziemcowi udziela się ochrony uzupełniającej, w przypadku gdy powrót do kraju pochodzenia może narazić go na rzeczywiste ryzyko doznania poważnej krzywdy przez:

1. orzeczenie kary śmierci lub wykonanie egzekucji,
2. tortury, nieludzkie lub poniżające traktowanie albo karanie,
3. poważne i zindywidualizowane zagrożenie dla życia lub zdrowia wynikające z powszechnego stosowania przemocy wobec ludności cywilnej w sytuacji międzynarodowego lub wewnętrznego konfliktu zbrojnego i ze względu na to ryzyko nie może lub nie chce korzystać z ochrony kraju pochodzenia.

Osoba, która chce złożyć wniosek do Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców o udzielnie ochrony międzynarodowej (wnioskodawca) musi zgłosić się do właściwego organu Straży Granicznej. Jeżeli wniosek ma dotyczyć także innych osób (małoletnich dzieci, małżonka wnioskodawcy), osoby te Wnioskodawca jest na piśmie i w języku dla niego zrozumiałym informowany o zasadach i trybie postępowania w sprawie udzielenia ochrony międzynarodowej oraz o swoich prawach i obowiązkach wynikających z faktu złożenia wniosku, jak również o pomocy socjalnej i medycznej oraz nieodpłatnej pomocy prawnej.

Osobom niepełnosprawnym, w podeszłym wieku, samotnie wychowującym dzieci oraz kobietom ciężarnym, których dotyczy wniosek, Straż Graniczna zapewnia transport do ośrodka recepcyjnego, oraz w uzasadnionych przypadkach, wyżywienie podczas tego transportu. Przyjęcie wniosku rozpoczyna procedurę rozpatrzenia wniosku. Na potwierdzenie tego faktu każda dorosła osoba otrzymuje dokument – tymczasowe zaświadczenie tożsamości cudzoziemca, które w okresie swojej ważności, potwierdza tożsamość osoby i uprawnia osobę oraz małoletnie dzieci, których dane zostały tam wpisane, do pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

[:]