Organy podatkowe przez wiele lat nie pozwalały przedsiębiorcom na jednorazowe odliczanie od przychodu kosztów pośrednich dla celów podatkowych.

Z interpretacji indywidualnych wynikało, że koszty pośrednie powinny być one ujmowane w czasie, tak samo jak dla celów bilansowych.  Minister Finansów w wydawanych interpretacjach prezentował stanowisko, że przez ujęcie kosztu w księgach rachunkowych na potrzeby art. 15 ust. 4e Ustawy CIT należy rozumieć ich ujęcie jako kosztu dla celów bilansowych. W efekcie takiego podejścia organy podatkowe sprzeciwiały się możliwości jednorazowego ujmowania w ciężar kosztów podatkowych takich wydatków, których nie dało się przypisać do określonego okresu, ale dla celów bilansowych ujmowano je poprzez rozliczenia międzyokresowe.

W interpretacjach wskazywano, że skoro dla celów bilansowych wydatek rozliczany jest w czasie, to podobnie powinien być rozliczany na gruncie podatku dochodowego.

Orzecznictwo  sądów administracyjnych  w ostatnich latach w tym  zakresie było  w wielu przypadkach odmienne od stanowiska Ministerstwa Finansów.

W ostatnim czasie wydane zostały interpretacje indywidualne wskazujące na zmianę stanowiska Ministra Finansów w zakresie rozliczenia kosztów w czasie i konieczności powiązania ujęcia podatkowego z ujęciem bilansowym. Z interpretacji tych wynika, że koszty pośrednie można odejmować od przychodów jednorazowo, a nie stopniowo.

Z interpretacji tych wynika m.in. że o tym, czy w istocie dany wydatek z uwagi na swój charakter nie może zostać przyporządkowany do długości okresu, którego dotyczy, decydować powinny przepisy prawa podatkowego, a nie sposób jego księgowania na potrzeby prawa bilansowego. Jego rozliczenie powinno zatem następować na podstawie odpowiednio udokumentowanych wydatków, w dacie jego poniesienia, tj. w dniu, w którym ujęto koszt na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo w dniu, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury/rachunku  (interpretacje indywidualne Dyrektora KIS: z dnia 22.10.2018 r. nr IPPB5/423-633/14-5/PW; z dnia 3.01.2019 r. nr 0111- KDIB1-2.4010.455.2018.1.MM; z dnia 29.01.2019 r. nr 0111-KDIB1-1.4010.502.2018.1.BK; z dnia 5.02.2019 r. nr 0111-KDIB1-3.4010.548. 2018.1.AN).

Na to, że KIS zmienia swój pogląd odnośnie do sposobu rozliczenia wszystkich kosztów pośrednich, wskazują jeszcze inne wydane ostatnio interpretacje KIS (np. z dnia 22.02.2019 nr 0114-KDIP2-2.4010.611.2018.2.RK ws. zakupu prac programistycznych i licencji,  z dnia 15.02.2019 nr 0111-KDIB1-2.4010.524.2018.2.AW ws. opłaty motywacyjnej, z dnia 25.01.2019 nr 0111-KDIB2-3.4010.392.2018.1.KK ws. wydatków na przeglądy okresowe pojazdów kolejowych, z dnia  17.01.2019 nr 0111-KDIB1-2.4010.488.2018.1.MM ws. kosztów przebudowy infrastruktury dojazdowej), z dnia 8.02.2019 nr 0111-KDIB2-3.4010.382.2018.1.LG ws. kosztów remontów.

W ostatniej  z ww. powołanych interpretacji organ stwierdza, że: „… rozliczenie przedmiotowych kosztów remontu, dla celów rachunkowych, poprzez czynne rozliczenia międzyokresowe przez okres 10 lat nie ma znaczenia dla celów podatkowych. Rozliczenie kosztów remontu powinno następować, na podstawie odpowiednio udokumentowanych wydatków, w dacie poniesienia kosztu, tj. w dniu w którym ujęto koszt na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku) w księgach rachunkowych.”.  Jak z powyższego wynika,  moment ujęcia wydatku jako kosztu w księgach rachunkowych pozostaje bez znaczenia dla podatkowego ujęcia tych wydatków jako kosztu.

Zgodnie z interpretacją  z dnia 8.03.2019 r. (nr 0111-KDIB2-1.4010.11.2019.1.BKD):„W zakresie wszelkich wydatków stanowiących na gruncie ustawy o CIT pośrednie koszty uzyskania przychodów, które w momencie poniesienia, dla celów księgowych, są ujmowane na innych kontach niż kosztowe (tj. nie są księgowane jako koszt), podatnik jest uprawniony do rozpoznania ich w kosztach podatkowych w dacie, pod którą dany wydatek zostanie ujęty w księgach rachunkowych bez względu na rodzaj konta, na jakim zostanie dokonany zapis księgowy, z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Należy bowiem zauważyć, że istnieje taka grupa wydatków (kosztów) poniesionych przez podatnika, które stanowią koszt poniesiony w rozumieniu art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, a rachunkowo nie będą ujęte na koncie kosztowym wcale albo będą ujęte z opóźnieniem”.

Można przytoczyć jeszcze inne interpretacje KIS, potwierdzające zmianę stanowiska  dot. podatkowego rozliczenia kosztów pośrednich:  np. z dnia 22.02.2019 r., nr 0114-KDIP2-2.4010.611.2018.2.RK; z dnia 19.03.2019 r., nr 0111-KDIB1–2.4010.534.2018.3.DP; z dnia 22.02.2019 r., nr 0114-KDIP2-1.4010.512.2018.2.JS); z dnia 11.04.2019 r., nr 0111-KDIB1-1.4010.68.2019.1.BS); z dnia 9.04.2019 r. nr IBPB-1-2/4510-237/15-2/PH.

Zmiana stanowiska Dyrektora KIS w ww. zakresie jest niewątpliwie korzystna dla podatników. Czy zmiana ta ma charakter trwały? Pokaże czas.